
{:en}Information Enigma: Where does information come from?{:}{:es}El enigma de la información: ¿De dónde viene la información?{:}{:pt}O enigma da informação: De onde vem a informação?{:}{:ca}L’enigma de la informació: D’on ve la informació?{:}{:fr}L’énigme de l’information: d’où vient l’information?{:}
- Biología, Física, Informática
- 12 febrero, 2019
{:en}
Information drives the development of life. But what is the source of that information? Could it have been produced by an unguided Darwinian process? Or did it require Intelligent Design? The Information Enigma is a fascinating 21-minute documentary that probes the mystery of biological information, the challenge it poses to orthodox Darwinian theory, and the reason it points to Intelligent Design.
The video features Dr. Stephen Meyer and molecular biologist Douglas Axe.
Stephen C. Meyer
Received his Ph.D. in the philosophy of science from the University of Cambridge. A former geophysicist and college professor, he now directs Discovery Institute’s Center for Science and Culture. He has authored most recently the New York Times best seller Darwin’s Doubt: The Explosive Origin of Animal Life and the Case for Intelligent Design (HarperOne, 2013) as well as Signature in the Cell: DNA and the Evidence for Intelligent Design (HarperOne, 2009), which was named a Book of the Year by the prestigiousTimes (of London) Literary Supplement in 2009.
Meyer’s other publications include ten chapter contributions to the 2015 collection of essays Debating Darwin’s Doubt as well as contributions to, and the editing of, the peer-reviewed volume Darwinism, Design and Public Education (Michigan State University Press, 2004) and the innovative textbook Explore Evolution (Hill House Publishers, 2007). He has published editorials in national newspapers such as The Wall Street Journal, USA Today, The National Post (of Canada), The Daily Telegraph (of London) and The Los Angeles Times.
He has appeared on national television and radio programs such asThe Jim Lehrer News Hour, NBC Nightly News, ABC Nightly News, CBS Sunday Morning, Nightline, Fox News Live, Paula Zahn Now (CNN), Good Morning America and the Tavis Smiley Show on PBS. In 2008, he appeared with Ben Stein in Expelled: No Intelligence Allowed. He is featured prominently in the science documentaries Icons of Evolution, Unlocking The Mystery of Life, and Darwin’s Dilemma, as well as two New York Times front-page stories and attention in other top national media.
Douglas Axe
Engineer and molecular biologist
Director of the Biologic Institute, non-profit research organization launched by the Discovery Institute in Seattle
Author of Undeniable: How biology confirms our intuition that life is designed (New York, 2016).
Doctorate at Caltech, he held postdoctoral and scientific research positions at the University of Cambridge, the Cambridge Medical Research Council Center and the Babraham Institute in Cambridge.
He has published in scientific journals, such as the Journal of Molecular Biology, Proceedings of the National Academy of Sciences and the prestigious Nature.
Full text of the video «The information enigma»
What is the information?
How do we detect it?
Where does it come from?
Stephen C. Meyer, PhD, Author of Darwin’s Doubt:
The crucial question that will decide the debate about biological origins is precisely the question of the origin of information. If you don’t have intructions, if you don’t have information, you can’t build anything alike.
Doctor Douglas Axe. Molecular Biolog. Director of Biologic Institute:
Everyone who works in biology knows that infromation is needed in order for a living cell to do what it does.
On the other hand there’s this huge mystery surrounding information because we also know, as humans, that information doesn’t come from nowhere it has to come from somewhere.
so you have this big question mark in the origins question in biology: Where did all the information come from?
The enigma of information
With the participation of Stephen Meyer and Douglas Axe.
Narrator:
In the beginning… there was information.
Until 530 million years ago the oceans of the early Earth were almost completely void of animal life.
Then, within a geologically brief strong, of perhaps ten million years, the waters were suddenly alive teeming with a riot of complex animals representing most of the major animal body plans that have ever existed on our planet, know today as the Cambrian Explosion. This mysterious episode in life’s history was familiar to Charles Darwin who regarded it as a disturbing challenge to his theory of gradual and unguided evolution by natural selection.
During the past century the mystery of the Cambrian explosion has deepened as scientists have discovered the central role played by biological information in the history of life.
Stephen C. Meyer:
The Cambrian explosion is not just an explosion or the abrupt appearance of many new forms of animals life.
It’s also an explosion or would have required a huge infusion or generation of new biological information.
Biological form requires biological information.
Narrator:
Scientist understanding of biological information advanced dramatically when Cambridge University researchers James Watson and Francis Crick made a starting discovery, they found that the structure of the DNA molecule stores information in the form of a four-characters.
Digital code strings of precisely sequences chemicals called nucleotide bases supply the assembly instructions the information for building the crucial protein molecules that living cells need to survive.
Crick later came to realize that the chemical constituents in DNA function like letters in a written language or digital symbols ina section of computer code. Just as English letters convey a particular message dependindg on their arrangement. The sequences of chemical bases along the spine of the DNA molecule convey precise instructions for building proteins.
The arrangement of these bases directs the arrangement of the 20 different kinds of aminoacids, that make up protein molecules.
Proteines, in turn, perform a vast array of critical jobs inside cells; catalyzing reactions, processing genetic infromation and forming the structural parts of comelcular machines and other biological structures.
Building new animals requires many new protein molecules and building new proteins requires new biological information.
Stephen C. Meyer:
I used to ask my students a question when I was teaching, you want to give your computer a new function what do you have to give it and they would know they would say: code or software or instructions, or also a program…
All those are the correct answer to generate a new function in a computer you have to have code, you have to have instructions.
The same thing turns out to be true in biology. This is the great discovery of the second half of 20th century biology, that information is running the show in biological systems; to build a new form of animal life requires cell types, requires proteins and therefore requires genetic information.
And that’s the big question that the Cambrian explosion presents: if you want to think about how to build an animal, how would these animals get built, you have to have some explanation for the informational requirements of their construction.
Narrator:
According to modern evolutionary theory, new proteins and new forms of animal life, arise through random genetic mutations sifted by natural selection . But in an alphabetic text or a section of computer code random changes typically degrade meaning or functionality and ultimately generate gibberish.
Stephen C. Meyer:
As we’ve come to appreciate the digital or typographic character of genetic information we also it raises some really interesting questions about the efficacy of that mutation driven mechanism.
We know from computer code for example, that if you start making random changes to a section of computer code, you’re much more likely to degrade the information that’s there already then you are to come up with a new operating system or program
Narrator:
This problem has long been recognized by computer scientists mathematicians and engineers, including a group from Massachusetts Institute of Technology (MIT) who convened a now-famous conference at the Wistar Institute in Philadelphia in 1966. These scientists met to consider whether the random mutation natural selection mechanism could conceive generate enough biological information to build a new animal or even a new protein in the time available to the evolutionary process.
One of these scientists was MIT engineering professor Murray Eden:
No currently existing formal language can tolerate random changes in the symbol sequences which express its sentences. Meaning is almost invariably destroyed.
Murray Eden, MIT.
Eden knew that random changes to alphabetical or digital characters inevitably degrade the information in any section of alphabet texts or digital code and for a very good reason.
Stephen C. Meyer:
Whether you’re talking about digital code in a software program or a section of text in an english sentence or book or the genetic text in DNA, there are vastly more ways to arrange the relevant characters that convey the information in a way that will produce gibberish, then there are so that will produce function or meaning.
Narrator:
Eden and his colleagues suspected that the genetic code fced a similar difficulty. When it came to producing new genetic information at least enough to generate a new protein the random mutation natural selection mechanism had to deal with what mathematicians call a combinatorial problem. In mathematics the term combinatorial refers to the number of possible ways that a set of objects can be arranged or combined.
In genetics the combinatorial problem poses a severe challenge to the random mutation natural selection mechanism. To understand why, imagine a thief who would like to steal a beautiful new bike all that stands between the thief and the bike is a lock with four dials each marked with the numbers 0 to 9 but there is only one correct combination that will set the bike free.
Stephen C. Meyer:
The reason of by clock works is that there are vastly more ways of arranging those numeric characters that will keep the lock closed then there are that will open the lock.
Narrator:
A thief without knowledge of the combination must guess the right combination from among ten times ten times ten times ten possibilities, that’s ten thousand possible combinations. Which usually would be more than enough to defeat a random search for the one right combination, yet there is still a way the thief might succeed. if he has enough time to try enough combinations he might eventually identify the right one by chance. For example, if trying each combination takes 10 seconds then in 15 hours and especially diligent thief could try more than 5,000 (five thousand) combinations, or more than half of the total possible combinations. In that case, he would be more likely to succeed than to fail in opening the lock. But now imagine a much more complicated lock, instead of four dials this lock has 10 dials. Instead of 10,000 (ten thousand) possible combinations this lock has 10 to the 10th power or 10 billion possible combinations. With only one combination that will open the lock out of ten billion it’s much more likely that the thief will fail, even if he devotes his entire life to the task. So what about relying on random mutations to search for a new DNA sequence capable of directing the construction of a new functional protein. With such a random search for new genetic information be more likely to succeed or fail?
In the time available to the evolutionary process. In other words, is a random mutational search for a new gene or protein more like the search for the combination on the 4 dial lock on a 10 dial lock?
The scientist at the Wistar Conference were unable to definitively answer that question because of the time no one could adequately quantify how hard the surge problem was.
Doctor Douglas Axe:
Thus, at the end of the 60s, someone could argue based on analogies of the things we already understand: written language, digital code, but there was no experimental data to show if those analogies were really appropriate to the biological case, so that nobody I managed to get to the exact numbers to answer those questions at that time.
Narrator:
The molecular biologists of the time knew that the number of possible combinations corresponding to any given DNA sequence is extremely large and grows exponentially with the length of the molecule in question.
For example, corresponding to a short protein of 150 amino acids in length, there are 10195 of other combinations of amino acids with the same length.
This is an unimaginably large number. But scientists in the 1960s did not know how many of those compositions would actually be functional. They did not know, in fact, how many combinations were going to open the lock. This did not stop evolutionary biologists from speculating. Many argue that there should be a high proportion of functional sequences among all possible sequences, so that a random investigation of a new functional sequence would have a high probability of success.
Doctor Douglas Axe:
The way they did it was simply to say: perhaps, biological sequences are not as delicate or as demanding about where certain characters are, as are written languages or digital codes.
And then that was the way they took: that, perhaps, the proteins really do not care what amino acid they are with and there would be great variability. That is, you could have the same function performed by a large number of protein chains and a large number of genes.
Narrator:
But recent experiences in molecular biology and protein science have replaced speculation with experimental data. These experiences demonstrated that DNA base sequences, capable of producing functional proteins, are, in fact, extremely rare among the large number of possible sequences. But how strange? After working at the University of Cambridge, molecular biologist Douglas Axe undertook to answer this question using a technique called site-directed mutagenesis. His experiments allowed him to estimate that, for each DNA sequence that generated a functional protein of only 150 amino acids in length, there would be the amount of 1077 of amino acids that did not bend in a stable three-dimensional protein structure. capable of performing that biological function. 1 correct sequence for every 1077 incorrect sequences. This is equivalent to finding a correct combination of a block with 10 numbers in each of the 77 markers!
Putting this in perspective, keep in mind that there are only 1065 atoms in the entire galaxy of the Milky Way!
Can random genetic mutations actually perform a search in such a large space of possibilities, to the point of finding a single functional protein sequence?
Doctor Douglas Axe:
So, given this terrifying probability, one in a 1077, How could something so unlikely happen?
Well, as we know in general, about the probable things, the way they can happen is because they have many and many opportunities to happen. Thus, for life, these opportunities assume the form of individual living organisms in which a mutation could come and conceive a solution. No matter how rare it is, if you get enough opportunities, you may become likely.
So the question is, Does the number 1 between 1077, which is the improbability that must be overcome as number of organisms that already existed on the planet since the beginning of life, is close to that number? And it is perceived that it does not even come close.
Narrator:
Throughout the 3,500 million year history of life on Earth, it is estimated that only 10 ^ 40 of individual organisms have already lived. However, 10^40 represents only a small fraction of 10^77. Only one-tenth of a trillionth of a trillionth of a trillionth, to be exact. In other words, even for a single functional protein folding to arise, the mutation and selection mechanism would have time to have investigated only a small fraction of the total number of relevant sequences. A tenth of a trillionth of a trillionth of a trillionth of the total possibilities. It follows that it is very likely that a random mutational search would have failed to produce even a new functional protein folding throughout the history of life on Earth.
Of course, the construction of new animals would actually require the creation of many new proteins. For this and other reasons, today many scientists are questioning the creative power, the mechanism of natural selection and random mutations. Even evolutionary biologists who write in peer-reviewed biology journals are recognizing the difficulties of traditional evolutionary theory. Some are willing to admit that we already live in a post-Darwinian era, while others are clamoring for new theories of evolution.
Meyer and Axe are part of a growing minority that urgently needs to consider another possibility. In Meyer, the recognition of another possibility arose from his work as a PhD student in philosophy of science at the University of Cambridge. During his studies, Meyer ended up examining the scientific method used by Charles Darwin in his classic work The Origin of Species. Darwin’s method focused on trying to establish the causes of events in the remote past of history. Darwin’s historical-scientific method is different from what many people normally think of science.
Stephen C. Meyer:
It is much more forensic reasoning than common experimental science. The reasoning starts from the clues left behind from the evidence before us, and goes back to probable or possible causes that can explain what produces life, in the first place, or what produced animal life, or what produced these clues that are in front of us. When I did my doctorate in Cambridge on the historical-scientific method, one of the things that I discovered in the process of my research, was that this distinctive method existed. And it has a name, the name is the method of multiple concurrent hypotheses, or the method of inference for the best explanation.
Narrator:
But how do scientists who study biological history determine what explanation is really better?
Meyer again found the answer in the work of Darwin and that of his contemporary, the great geologist Charles Lyell, who argued that, to explain the past, the key is the present. Lyell insisted that we should look for explanations based on our knowledge of «causes in exercise today», or «causes in operation now». And that led Mayer to ask a critical question:
Stephen C. Meyer:
What is the cause now in operation for the production of digital information? Because the crucial question in the origin of animal life in the origin of life itself is, where did the information come from? The information stored digitally in the DNA molecule, Where did that information come from? That is necessary to build these new forms of life and I realized that the answer to that question is intelligence. The cause now in operation, the cause os which we know from our uniform and repeated experience another key idea from layout that is capable of producing information is intelligence. Whether we’re looking at a hieroglyphic inscription or a paragraph in a book or a section of computer code or even information embedded in a radio signal, whenever we see infromation, especially when we find infromation in the digital or typographic form, and we trace it back to its ultimate source we always come to a mind not a material process.
So the discovery that information is running the show in life the discovery that there are these huge infusons of information in the history of life such as the one that occurs in the Cambrian explosion suggests that a designing intelligence has played a role in the history of life. It also suggested to me that it was possible to formulate a scientific case for Intelligent Design.
That is a case for Intelligent Design based on this same sceintific method of reasoning that Charles Darwin had used in the Origin of Species. So if you want to say intelligent design isn’t science, you would have to say that the Darwinian argument, in the orders os science, is also not science. But no one really wants to say that. He’s not using an unscientific method, he’s just using a different method of scientific reasoning an historical method of scientific reasoning, and I used that exact same method in formulating the positive case for intelligent design in both, Darwin’s doubt and In signature in the cell.{:}{:es}La información impulsa el desarrollo de la vida. Pero ¿cuál es la fuente de esa información? ¿Podría haber sido producida por un proceso darwinista no guiado? ¿O hubiera requerido un diseño inteligente?
The Information Enigma es un buen documental de 21 minutos que investiga el enigma de la información biológica, el desafío planteado a la teoría darwinista ortodoxa y una buena razón que apunta a la necesidad de un diseño inteligente, una intención en el origen de la vida, un planeamiento.
El video fue producido por el Discovery Science News en 2015 y cuenta con las intervenciones del Dr. Stephen Meyer y el biólogo molecular Douglas Axe.
Aquí podrás ver el video subtitulado en portugués (colgado en youtube por el canal Universo Privilegiado, el 3 de noviembre de 2015). Deseamos que, en breve, un colaborador del proyecto «Science leads to God» se anime a preparar la versión subtitulada en español y en los otros idiomas de este sitio web. Si estás animado, por favor, mándanos un email: info@scienceleadstogod.org
Stephen C. Meyer
Doctor Ph.D. en Filosofía de la Ciencia por la Universidad de Cambridge, geofísico y profesor universitario. Actualmente dirige el Discovery Institute’s Center for Science and Culture.
Autor de publicaciones científicas, entre las que destacan: el best seller del New York Times, Darwin’s Doubt: The Explosive Origin of Animal Life and the Case for Intelligent Design – «El origen explosivo de la vida animal y el caso del Diseño Inteligente» (HarperOne, 2013) así como Signature in the Cell: DNA and Evidence for Intelligent Design – «Firma en la Célula: ADN y evidencia de Diseño Inteligente» (HarperOne, 2009). Éste último fue nombrado Libro del Año por el prestigioso Suplemento Literario del Times (de Londres) en 2009.
Otras publicaciones de Meyer incluyen diez contribuciones de capítulo para la colección de ensayos en 2015 Debating Darwin’s Doubt, así como contribuciones para la edición del volumen revisado por pares Darwinismo, Design y Educación Pública (Michigan State University Press, 2004) y el libro Explore Evolution (Hill House Publishers, 2007).
Ha publicado editoriales en periódicos nacionales como The Wall Street Journal, USA Today, The National Post (de Canadá), The Daily Telegraph (de Londres) y The Los Angeles Times.
Ha aparecido en programas de radio y televisión de los Estados Unidos como The Jim Lehrer News Hour, NBC Nightly News, ABC Nightly News, CBS Sunday Morning, Nightline, Fox News Live, Paula Zahn Now (CNN), Good Morning America y el show de Tavis Smiley en PBS. En 2008, apareció con Ben Stein en Expelled: No Intelligence Allowed. También ha colaborado en lugar destacado en documentales de ciencia, como Icons of Evolution, Unlocking The Mystery of Life, y Darwin’s Dilemma, así como en dos New York Times.
Douglas Axe
Ingeniero y biólogo molecular.
Director del Biologic Institute.
Autor de Undeniable: How biology confirms our intuition that life is designed – Innegable: Cómo la biología confirma nuestra intuición de que la vida está diseñada (New York, 2016).
Doctorado en Caltech, ocupó puestos de posdoctorado y de investigación científica en la Universidad de Cambridge, el Centro del Consejo de Investigación Médica de Cambridge y el Babraham Institute de Cambridge.
Ha publicado en revistas científicas, como el Journal of Molecular Biology, Proceedings of the National Academy of Sciences y la prestigiosa revista Nature.
Texto íntegro del video «The information enigma»
¿Qué es la información?
Cómo la detectamos?
De dónde viene?
Doctor Stephen C. Meyer, autor de La duda de Darwin:
«La pregunta crucial que decidirá el debate sobre los orígenes biológicos es precisamente la cuestión del origen de la información. Si no hay instrucciones, si no hay información, no se puede construir nada nuevo».
Doctor Douglas Axe. Biólogo molecular. Diretor do Biologic Institute:
«Todos los que trabajan en biología saben que la información es necesaria para que una célula viva pueda hacer lo que hace.
Por otro lado, hay un gran misterio que rodea a la información, porque también sabemos, como seres humanos, que la información no viene de la nada, tiene que venir de alguna parte.
Es por eso, que existe esta gran duda a la pregunta de los orígenes en biología: ¿De dónde viene toda la información?»
El enigma de la información
Con la participación de Stephen Meyer y Douglas Axe
Narrador:
Al principio… había información.
Hasta hace 530 millones de años, los océanos de la Tierra primitiva estaban casi completamente desprovistos de vida animal.
Luego, en un período geológicamente breve, de quizás diez millones de años, las aguas estuvieron repentinamente vivas y repletas de animales complejos representando la mayoría de las principales fisiologias de los animales que han existido en nuestro planeta, período que conocemos hoy como la Explosión Cámbrica. Este misterioso episodio en la historia de la vida le era familiar a Charles Darwuin, quien lo consideraba un desafío inquietante para su teoría de la evolución gradual y no controlada por la selección natural.
Durante el siglo pasado, el misterio de la explosión cámbrica se ha profundizado a medida que los científicos han descubierto el papel central que desempeña la información biológica en la historia de la vida.
Stephen C. Meyer:
La Explosión Cámbrica no es solo una explosión o la aparición abrupta de muchas formas nuevas de vida animal.
También es una explosión que habría requerido una gran infusión o generación de nueva información biológica.
La estructura biológica requiere información biológica.
Narrador:
La comprensión científica de la información biológica avanzó de forma drástica cuando los investigadores de la Universidad de Cambridge James Watson y Francis Crick hicieron un descubrimiento inicial. Descubrieron que la estructura de la molécula de ADN almacena información en forma de cadenas de código digital de cuatro caracteres.
Cadenas e secuencias químicas con precisión llamadas bases de nucleótidos que brindan, a las instrucciones de ensamblaje, la información para construir las moléculas de proteínas cruciales que las células vivas necesitan para sobrevivir.
Crick más tarde se dio cuenta de que los componentes químicos del ADN funcionan como letras en un lenguaje escrito o símbolos digitales en una sección de código digital. Así como las letras en un idioma transmiten un mensaje particular dependiendo de su disposición, las secuencias de bases químicas a lo largo de la columna vertebral de la molécula de ADN transmiten instrucciones precisas para construir proteínas. La disposición de estas bases dirige la disposición de los 20 tipos diferentes de aminoácidos, que forman moléculas de proteínas. Las proteínas a su vez realizan una amplia gama de trabajos críticos dentro de las células; catalizando reacciones, procesando la información genética y formando las partes estructurales de las máquinas moleculares y otras estructuras biológicas. La construcción de nuevos animales requiere muchas nuevas moléculas de proteína y la construcción de nuevas proteínas requiere nueva información biológica.
Stephen C. Meyer:
Cuando daba clases, solía hacerles una pregunta a mis alumnos, ¿Si quieres proporcionar a tu ordenador una nueva función, ¿qué necesitas darle? Y ellos sabían que decir: un código o un software o instrucciones, o también un programa… Todas estas respuestas son correctas. Para generar una nueva función en un ordenador, tienes que tener un código, tienes que tener unas instrucciones.
Sucede lo mismo en biología. Éste es el gran descubrimiento de la segunda mitad del siglo 20 en biologia: la información es la que está ejecutando el espectáculo en los sistemas biológicos. Para construir una nueva forma de vida animal se necesitan diferentes tipos de células y proteínas y, por lo tanto, se necesita información genética.
Es ésta la gran pregunta que plantea la explosión cámbrica: Si quieres pensar en cómo construir un animal y en cómo se construirían estos animales, necesitas tener alguna explicación, para los requerimientos informativos, de la construcción de cada uno de ellos.
Narrador:
De acuerdo con la teoría evolutiva moderna, nuevas proteínas y nuevas formas de vida animal surgen a través de mutaciones genéticas aleatorias seleccionadas por selección natural. Pero en un texto alfabético o en una sección de código digital, los cambios aleatorios típicamente degradan el significado o la funcionalidad y, en última instancia, generan confusión.
Stephen C. Meyer:
A medida que conocemos el carácter digital o tipográfico de la información genética, también planteamos algunas preguntas realmente interesantes sobre la eficacia de ese mecanismo impulsado por la mutación.
Sabemos por código digital, por ejemplo, que si comienzas a realizar cambios aleatorios en una sección del código, lo más probable es que se degrade la información existente, y por lo tanto que se tenga de fromar un nuevo sistema operativo o programa.
Narrador:
Este problema ha sido reconocido durante mucho tiempo por científicos, informáticos, matemáticos e ingenieros, incluido un grupo del Instituto de Tecnología de Massachusetts (MIT) que convocó una memorable conferencia en el Instituto Wistar en Filadelfia en 1966. Estos científicos se reunieron para considerar si el mecanismo de selección natural por mutación aleatoria podría concebir generar suficiente información biológica para construir un nuevo animal o incluso una nueva proteína en el tiempo disponible para el proceso evolutivo.
Uno de estos científicos fue el profesor de ingeniería del MIT, Murray Eden:
Ningún lenguaje formal actualmente existente puede tolerar cambios aleatorios en las secuencias de símbolos que expresan sus oraciones. El significado se destruye casi invariablemente.
Murray Eden, MIT.
Eden sabía que los cambios aleatorios en caracteres alfabéticos o digitales degradan inevitablemente la información en cualquier sección de los textos del alfabeto o el código digital y por una muy buena razón.
Stephen C. Meyer:
Ya sea que esté hablando de un código digital en un programa de software o una sección de texto en una oración o libro en inglés o el texto genético en el ADN, hay muchas más formas de organizar los caracteres relevantes que transmiten la información de una manera que produzca galimatías, entonces hay para que produzcan función o significado.
Narrador:
Eden y sus colegas sospecharon que el código genético tenía una dificultad similar. Cuando se trataba de producir nueva información genética al menos lo suficiente como para generar una nueva proteína, el mecanismo de selección natural de mutación aleatoria tenía que lidiar con lo que los matemáticos llaman un problema combinatorio. En matemáticas, el término combinatorio se refiere al número de formas posibles en que se puede organizar o combinar un conjunto de objetos. En genética, el problema combinatorio plantea un grave desafío al mecanismo de selección natural de mutación aleatoria. Para entender por qué, imagínese a un ladrón que le gustaría robar una bicicleta hermosa y todo lo que se interpone entre el ladrón y la bicicleta es un candado con cuatro cuadrantes, cada uno marcado con los números del 0 al 9, pero solo una combinación correcta liberará la bicicleta.
Stephen C. Meyer:
La razón por la cual un candado de bicicletas funciona es porque hay muchas más formas de organizar esos caracteres numéricos que mantendrán el bloqueo cerrado que abierto.
Narrador:
Un ladrón sin conocimiento de la combinación, debe adivinar la combinación correcta entre diez veces, diez veces, diez veces diez posibilidades. Esto es 10.000 combinaciones posibles que, normalmente, sería más que suficiente para derrotar una búsqueda al azar para la combinación. Sin embargo, todavía hay una manera de que el ladrón tenga éxito. Si tiene tiempo suficiente para intentar combinaciones en número suficiente, puede, eventualmente, identificar la combinación correcta por casualidad. Por ejemplo, si el intento de cada combinación llevara 10 segundos, entonces en 15 horas, un ladrón especialmente diligente, podría intentar más de 5.000 combinaciones, o más de la mitad del total de combinaciones posibles. En ese caso, tendría más probabilidades de éxito que de no abrir la traba. Pero ahora, imagine un bloqueo mucho más complicado. En lugar de 4 marcadores, este bloqueo tiene 10 marcadores. en vez de 10.000 combinaciones posibles, esta traba tiene 10^10, o 10 billones (10.000.000.000) de ecombinaciones posibles. Con sólo una combinación que libera la traba de 10 billones, es muy probable que el ladrón falle, aunque él dedique toda su vida a la tarea.
Entonces, ¿qué tal depender de mutaciones aleatorias para buscar una nueva secuencia de ADN capaz de controlar la construcción de una nueva proteína funcional? Esta búsqueda al azar por nuevas informaciones genéticas sería más panetable para tener éxito o fallar, en el tiempo disponible para el proceso evolutivo?
En otras palabras, ¿una búsqueda mutacional aleatoria de un nuevo gen o proteína es más parecida a la búsqueda de la combinación en el bloqueo de un candado con un dial de 4 marcadores o en uno con 10 marcadores?
Los científicos de la Conferencia de Wistar no pudieron responder de manera definitiva esa pregunta debido a que nadie pudo cuantificar adecuadamente la dificultad del problema.
Doctor Douglas Axe:
Así, a finales de los años 60, alguien podría argumentar con base en analogías de las cosas que ya comprendemos: lenguaje escrito, código digital, pero no había datos experimentales para mostrar si esas analogías eran realmente adecuadas al caso biológico, de modo que nadie conseguía llegar a los números exactos para responder a esas cuestiones en aquella época.
Narrador:
Los biólogos moleculares de la época sabían que el número de combinaciones posibles correspondiente a cualquier secuencia dada de ADN es extremadamente grande y crece exponencialmente con la longitud de la molécula en cuestión.
Por ejemplo, correspondiendo a una corta proteina de 150 aminoácidos de longitud, hay 10195 de otras combinaciones de aminoácidos con la misma longitud.
Este es un número inimaginablemente grande. Pero los científicos en la década de los 60 no sabían cuántas de esas composiciones serían realmente funcionales. Ellos no sabían, de hecho, cuántas combinaciones iban a abrir la traba. Esto no impidió que los biólogos evolucionistas especular. Muchos argumentan que debería haber una alta proporción de secuencias funcionales entre todas las secuencias posibles, de forma que una investigación aleatoria de una nueva secuencia funcional tendría una elevada probabilidad de éxito.
Doctor Douglas Axe:
La forma en que lo hicieron era simplemente decir: tal vez, las secuencias biológicas no son tan delicadas ni tan exigentes sobre donde estén ciertos caracteres, así como son las lenguas escritas o los códigos digitales.
Y entonces ese fue el camino que tomaron: que, tal vez, a las proteínas realmente no les importa con qué aminoácido está y habría una gran variabilidad. Es decir, usted podría tener la misma función realizada por un gran número de cadenas proteicas y un gran número de genes.
Narrador:
Pero experiencias recientes en biología molecular y ciencia de las proteínas han sustituido la especulación con datos experimentales. Estas experiencias demostraron que las secuencias de bases de ADN, capaces de producir proteínas funcionales, son, de hecho, extremadamente raras entre el gran número de secuencias posibles. Pero, ¿qué tan raras? después de trabajar en la Universidad de Cambridge, el biólogo molecular Douglas Axe se comprometió a responder esta pregunta utilizando una técnica llamada site-directed mutagenesis. Sus experimentos le permitieron estimar que, para cada secuencia de ADN que generara una proteína funcional de sólo 150 aminoácidos de longitud, habría la cantidad de 1077 de aminoácidos que no se doblaran en una estructura de proteína tridimensional estable capaz de realizar esa función biológica. 1 secuencia correcta para cada 1077secuencias incorrectas. Esto es equivalente a la búsqueda de una combinación correcta de un bloqueo con 10 números en cada uno de los 77 marcadores!
Poniendo esto en perspectiva, tenga en cuenta que sólo existen 1065 átomos en toda la galaxia de la Vía Láctea!
¿Las mutaciones genéticas aleatorias pueden efectivamente realizar una búsqueda en un espacio de posibilidades tan grande, al punto de encontrar una única secuencia de proteína funcional?
Doctor Douglas Axe:
Así, dada esta probabilidad tan aterradora, una en 1077, ¿cómo podría algo tan inverosímil ocurrir?
Bueno, como sabemos en general, sobre las cosas probables, la forma en que pueden suceder es porque tienen muchas y muchas oportunidades de suceder. Así, para la vida, esas oportunidades asumen la forma de organismos vivos individuales en los que una mutación podría acudir y concebir una solución. No importa cuán raro sea, si usted obtiene el número suficiente de oportunidades, pueden llegar a ser probables.
Entonces la cuestión es, ¿el número 1 entre 1077, que es la improbabilidad que debe ser superada como número de organismos que ya existieron en el planeta desde el inicio de la vida, es próximo a ese número? Y se percibe que no llega ni cerca.
Narrador:
Durante toda la historia de 3.500 millones de años de la vida en la Tierra, se estima que sólo 10^40 de organismos individuales ya han vivido. Sin embargo, 10^40 representa sólo una pequeña fracción de los 10^77. Sólo un décimo de un trillonésimo de un trillonésimo de una trilhonésimo, para ser exacto. En otras palabras, incluso para que un único plegamiento proteico funcional surja, el mecanismo de mutación y selección tendría tiempo para haber investigado sólo una pequeña fracción del número total de secuencias relevantes. Un décimo de un trillonésimo de un trillonésimo de un trillonésimo del total de posibilidades. Se sigue que es muy probable que una búsqueda mutacional aleatoria hubiera fallado en producir siquiera un nuevo plegamiento de proteína funcional en toda la historia de la vida en la Tierra.
Por supuesto, la construcción de animales nuevos requeriría en realidad la creación de muchas proteínas nuevas. Por esta y otras razones, hoy en dia muchos científicos están cuestionando el poder creativo, el mecanismo de selección natural y las mutaciónes aleatorias. Incluso los biólogos evolucionistas que escriben en revistas de biología revisadas por pares están reconociendo las dificultades de la teoría evolucionista tradicional. Algunos están dispuestos a admitir que ya vivimos en una era post-darwiniana, mientras que otros están clamando por nuevas teorías de la evolución.
Meyer y Axe forman parte de una minoría creciente que urge por la consideración de otra posibilidad. En meyer, el reconocimiento de otra posibilidad surgió de su trabajo como estudiante del doctorado en filosofía de la ciencia en la Universidad de Cambridge. Durante sus estudios, Meyer acabó examinando el método científico usado por Charles Darwin en su obra clásica El Origen de las Especies. El método de Darwin se centraba en intentar establecer las causas de los acontecimientos en el pasado remoto de la historia. El método histórico-científico de Darwin es diferente de lo que muchas personas piensan normalmente de la ciencia.
Stephen C. Meyer:
Es un razonamiento mucho más forense que la ciencia experimental comun. El razonamiento parte de las pistas dejadas atrás a partir de las evidencias que tenemos ante nosotros, y vuelve a las causas probables o posibles que puedan explicar lo que produce vida, en primer lugar, o lo que produjo la vida animal, o lo que produjo estas pistas que están delante de nosotros. Cuando hice mi doctorado en Cambridge sobre el método histórico-científico, una de las cosas que descubrí en el proceso de mi investigación, fue que existía este método distintivo. Y tiene un nombre, el nombre es método de las múltiples hipótesis concurrentes, o el método de la inferencia para la mejor explicación.
Narrador:
Pero ¿cómo los científicos que estudian historia biológica determinan qué explicación es realmente mejor?
Meyer encontró nuevamente la respuesta en la obra de Darwin y en la de su contemporáneo, el gran geólogo Charles Lyell, que argumentó que, para explicar el pasado, la clave es el presente. Lyell insistió en que debemos buscar explicaciones basadas en nuestro conocimiento de las «causas en ejercicio hoy», o causas en operación del ahora. Y eso llevó a Mayer a hacer una pregunta crítica:
Stephen C. Meyer:
¿Qué causa está ahora en operación para la producción de información digital? ¿Por qué la cuestión crucial del origen de la vida animal y del origen de la vida en sí es, de dónde viene la información? La información almacenada digitalmente en la molécula de ADN? ¿De dónde venimos, y que fueron necesarias para construir estas nuevas formas de vida? Y me di cuenta de que la respuesta a esta pregunta es la inteligencia. La causa en funcionamiento ahora, la causa que sabemos de nuestra experiencia repetida y uniforme (otra idea clave de Lyell), que es capaz de producir información es la inteligencia. Si estamos mirando una inscripción jeroglífica, o un párrafo en un libro, o una porción de código digital, o incluso información incorporada en una señal de radio; siempre que vemos información, especialmente cuando encontramos informaciones en formato digital o tipográfico, es trazamos de vuelta a su fuente primera, siempre llegaremos a una mente y no en proceso material.
Por lo tanto, el descubrimiento de que la información está comandando el show de la vida, el descubrimiento de la existencia de esas enormes infusiones de información en la historia de la vida, tal como la que ocurre en la Explosión Cambriana, sugiere que alguna inteligencia proyectista desempeñó un papel en la historia de la vida.
También me sugirió, que era posible formular un caso científico del Intelligent Design, con base en el mismo método científico de raciocinio que Charles Darwin usó en El origen de las especies.
Entonces, si usted quiere decir que el Diseño Inteligente no es ciencia, usted tendría que decir que el argumento darwiniano de El origen de las Especies tampoco es ciencia, pero nadie quiere realmente decir que está usando un método no científico. No está usando un método no científico. Él sólo está usando un método diferente del razonamiento científico, un método histórico de razonamiento científico. Y yo uso exactamente ese mismo método para formular el caso positivo del Diseño Inteligente en ambos libros, La duda de Darwin y en la Firma en la célula.{:}{:pt}A informação impulsiona o desenvolvimento da vida. Mas qual é a fonte dessa informação? Poderia ter sido produzida por um processo darwinista não guiado? Ou exigiu Design Inteligente?
The Information Enigma é um fascinante documentário de 21 minutos que investiga o mistério da informação biológica, o desafio que ela representa para a teoria darwiniana ortodoxa e a razão pela qual ela aponta para o Design Inteligente.
O vídeo apresenta o Dr. Stephen Meyer e o biólogo molecular Douglas Axe.
O vídeo está legendado em português, postado no youtube pelo canal Universo Privilegiado (3 nov. 2015). Esperamos, em breve, que também seja legendado para as outras línguas deste site.
Stephen C. Meyer
Doctor Ph.D. em Filosofia da Ciência pela Universidade de Cambridge, geofísico e professor universitario. Na actualidade dirige o Discovery Institute’s Center for Science and Culture.
Autor de publicações científicas, entre as que destacan: o best seller do New York Times, Darwin’s Doubt: The Explosive Origin of Animal Life and the Case for Intelligent Design (A origen explosiva da vida animal e o caso de Design Inteligente) (HarperOne, 2013) así como Signature in the Cell: DNA and Evidence for Intelligent Design (Assinatura na Célula: DNA e Evidência de Design Inteligente) (HarperOne, 2009) que foi nomeado livro do ano pelo prestigiado Suplemento Literário do Times (de Londres) em 2009.
Outras publicações de Meyer incluem dez contribuições de capítulo para a coleção de ensaios em 2015 Debating Darwin’s Doubt, bem como contribuições para a edição do volume revisado por pares Darwinismo, Design e Educação Pública (Michigan State University Press, 2004) e o livro inovador Explore Evolution (Hill House Publishers, 2007). Ele publicou editoriais em jornais nacionais como o The Wall Street Journal, USA Today, The National Post (do Canadá), The Daily Telegraph (de Londres) e Los Angeles Times.
Ele apareceu em programas nacionais de televisão e rádio, como The Jim Lehrer News Hour, NBC Nightly News, ABC Nightly News, CBS Sunday Morning, Nightline, Fox News ão vivo, Paula Zahn Now (CNN), Good Morning America e Tavis Smiley Show em PBS. Em 2008, ele apareceu com Ben Stein em Expelled: No Intelligence Allowed. Ele é destaque nos documentários científicos Ícones da Evolução, Desbloqueio do Mistério da Vida e Dilema de Darwin, bem como dois New York Times histórias de primeira página e atenção em outros principais meios de comunicação dos Estados Unidos.
Douglas Axe
Engenheiro e biólogo molecular.
Diretor do Instituto Biológico, organização de pesquisa sem fins lucrativos lançada pelo Instituto Discovery em Seattle
Autor de Undeniable: How biology confirms our intuition that life is designed – Inegável: Como a biologia confirma nossa intuição de que a vida é projetada (Nova York, 2016.
Doutorado na Caltech, ocupou posições de pós-doutorado e pesquisa científica na Universidade de Cambridge, o Centro do Conselho de Pesquisa Médica de Cambridge e o Instituto Babraham, em Cambridge.
Ele publicou em revistas científicas, como o Journal of Molecular Biology, Proceedings da National Academy of Sciences e da prestigiada Nature
Texto integro do video «The information enigma»
O que é a informação?
Cómo a detectamos?
De donde ela vem?
Doctor Stephen C. Meyer, autor de A dúvida de Darwin:
«A questão crucial que irá decidir o debate sobre as origens da vida é precisamente a questão da origem da informação. Se você não tiver instruções, se você não tiver informação, você não consegue construir nada novo».
Doctor Douglas Axe. Biólogo molecular. Diretor do Biologic Institute:
«Toda pessoa que trabalha na biologia sabe que a informação é necessária para que uma célula viva faça o que ela faz.
Por outro lado existe esse grande mistério em torno da informação, porque nós também sabemos, como seres humanos, que a informação não vem do nada, ela tem que vir de alguém.
É por isso que há uma grande dúvida sobre a origem das origens na biologia: de onde vem toda a informação?»
O enigma da informação
Com a participação de Stephen Meyer e Douglas Axe
Narrador:
No principio … havia informação.
Até 530 milhoes de anos atrás, os oceanos da Terra primitiva eram quase completamente vazios de vida animal.
Então, dentro de um curto período geológico, talvez de 10 milhões de anos, as águas dos mares estavam vivas, repletas de uma multidão de animais complexos representando a maioria das principais fisiologias dos animais que já existiram alguma vez no nosso planeta, conhecida hoje como a Explosão Cambriana. Esse episódio misterioso na história da vida era familiar a Charles Darwin, que o considerava como uma objeção perturbadora para sua teoria da evolução pela seleção natural, gradual e não controlada.
Durante o século passado, o mistério da Explosão Cambriana se aprofundou enquanto os cientistas descobriam o papel central desempenhado pela informacão biológica na história da vida.
Stephen C. Meyer:
A Explosão Cámbrica não e apenas uma explosão ou o aparecimento abrupto de muitas formas novas de vida animal.
É também uma explosão, ou teria exigido uma enorme infusão ou a geração de novas informações biológicas.
Forma biológica requer informação biológica.
Narrador:
A compreensão dos cientistas sobre a informacão biológica avançou dramaticamente quando os pesquisadores da Universidade de Cambridge, James Watson e Francis Crick, fizeram uma descoberta surpreendente. Eles descobriram que a estrutura da molécula do DNA armazena informações sob a forma de um código digital de quatro caracteres.
Cadeias de substancias químicas precisamente seqüenciadas, chamadas bases nucleotídicas , fornecem instruções de montagem (as informações) para a construção de proteínas importantíssimas que as células vivas precisam para sobreviver.
Crick, mais tarde, veio a perceber que os constituintes químicos do DNA funcionam como letras de uma linguagem escrita, ou símbolos digitais numa seáo de código digital. Assim como as letras no inglés transmitem uma mensagem específica, dependendo do seu arranjo, as sequências de bases químicas ão longo do eixo da molécula de DNA transmitiam instruções precisas para a cinstrução de proteínas. A organização destas bases controla o aranjo de 20 tipos diferentes de aminoácidos que compoem as moléculas de proteína. As proteínas, por sua vez, realizam uma vasta gama de tarefas importantes dentro das células, catalisar reações, processamento de informação genética e forma as partes estruturais das máquinas meleculares e outras estruturas biológicas. A construção de novos animais exige muitas moléculas novas de proteínas e a construção de novas proteínas requer novas informações biológicas.
Stephen C. Meyer:
Eu contumava preguntar ãos meus alunos uma questão quando estava ensinando; Se você quer fornecer ão seu computador uma nova função, O que você precisa dar a ele? E eles saberiam, e diriam um código ou um software ou >instruções, um programa… Tudo isso são respostas corretas. Para gerar uma função nova num computador, você precisa ter um código, você precisa ter instruções.
Isso também é verdade na biologia. Esta é a grande rescoberta da segunda metade do século 20 na biologia: é a informação que comanda o espectaculo nos sistemas biológicos. Para construir uma nova forma de vida animal, é necessário tipos de células e proteínas, e, portanto, é necessária informação genética. E essa é a grande questão que a Explosão Cambriana apresenta: Se você quiser pensar sobre como construir um animal, como esses animais são construídos, você precisa ter alguma explicação para os requisitos informativos da construção deles.
Narrador:
De acordo com a teoria moderna da evolução, novas proteínas e novas formas de vida animal surgiram através de mutações genéticas aleatórias peneiradas pela selção natural. Mas num texto alfabético ou numa seção do código digital, mudanças aleatórias normalmente destroem o significado das funcionalidades, e, no final, geram entulho.
Stephen C. Meyer:
No que temos conhecido sobre o carácter digital ou tipográfico da informação genética, levanta-se algumas questoes muito interessantes sobre a eficácia desse mecanismo baseado em mutações. E sabemos do código digital, por exemplo, que se você començar a fazer mudanças aleatórias nas seções de código digital, o mais provável é que você destrua a informação que já está lá, então você deve criar um novo sistema operacional ou programa.
Narrador:
Esse problema foi reconhecido a tempos por cientistas da computação, metemáticos e engennheiros, incluido um grupo do Instituto de Tecnología de Massachusetts (MIT), que convocou uma famosa conferencia no Wistar Institute, na Filadélfia, em 1966. estes cientistas se reuniam para considerar se o mecanismo de seleção natural e mutação aleatória conseguiria gerar informações biológicas suficientes para construir um novo animal ou mesmo uma nova porteína no tempo disponível para o processo evolutivo.
Um desses cientistas era o professor de engenharia do MIT, Murray Eden.
Nenhuma linguagem formal existente hoje pode tolerar mudanças aleatórias nas sequencias de símbolos que expressam suas sentenças. O significado é quase invariavelmente destruído.
Murray Eden, MIT.
O professor Eden sabia que mudanças aleatórias em caracteres alfabéticos ou digitais inevitavelmente destroem as informações em qualquer parte do texto alfabético ou código digitale e por uma razão muito boa.
Stephen C. Meyer:
Se você estiver falando de código digital num software, ou de uma porção de texto em uma frase do inglés, ou de um livro ou otexto genético do DNA, haverão muitas mais maneiras de organizar os caracteres relevantes que transmitam as informações de uma maneira que vai produzir entulho, do qu emaneiras que vão produzir funcionalidade ou significado.
Narrador:
Eden e seus colegas suspeitaram que o código genético enfrenta uma dificuldade semelhante. No que tange à produção de informações genéticas novas, ão menos o suficiente para gerar uma proteína nova, o mecanismo de seleção natural e mutação aleatória precisou lidar como oque os matemáticos chamam, de problema combinatório. Em matemática, o termo combinatória refere-se ão número de possíveis formas que um conjunto de objetos podem ser arranjados ou combinados. Em genética, o problema commbinatório representa uma objeção grave ão mecanismo de seleção natural e mutação aleatória. Para entender o porque, imagine um ladrão que quer roubar uma bela bicicleta nova. Tudo o que separa o ladrão da bicicleta é uma trava com quatro maracdores de números, cada um com números de 0 a 9, mas só existe uma única combinação certa que vai liberar a bicicleta.
Stephen C. Meyer:
A razão pela qual uma trava de bicicleta funciona é porque existem muitas mais maneiras de arranjar esses caracteres numéricos que vão manter a trava fechada, do que maneiras que vão liberar a trava.
Narrador:
Um ladrão sem conhecimento da combinação, deve adivinhar a combinação certa dentre dez vezes, dez vezes, dez vezes dez possibilidades. Isso é 10.000 combinações possíveis que, normalmente, seria mais do que suficiente para derrotar uma busca aleatória para a combinação. No entanto, ainda há um jeito de o ladrão ter sucesso. Se ele tiver tempo suficiente para tentar combinações em número suficiente, ele pode, eventualmente, identificar a combinação certa por acaso. Por exemplo, se a tentativa de cada combinação levasse 10 segundos, então em 15 horas, um ladrão especialmente diligente, poderia tentar mais de 5.000 combinações, ou mais da metade do total de combinações possíveis. nesse caso, ele teria mais chance de sucesso do que de falha em abrir a trava. Mas agora, imagine uma trava muito mais complicada. Em vez de 4 marcadores, essa trava tem 10 marcadores. em vez de 10.000 combinações possíveis, essa trava tem 10^10, ou 10 bilhoes (10.000.000.000) de ecombinações possíveis. Com apenas uma combinação que libere a trava de 10 bilhoes, é muito masi provável que o ladrão falhe, mesmo que ele dediques toda a sua vida à tarefa.
Então, que tal depender de mutações aleatórias para buscar uma nova sequencia de DNA capaz de controlar a contrução de uma nova proteína funcional? Essa busca aleatória por novas informações genéticas seria mais pãorvávela a ter sucesso ou falhar, no tempo disponível para o processo evolutivo?
Em outras palavras, a busca de um novo gene ou proteína a través de mutações aleatórias mais parecida coma busca pela combinação certa da trava com 4 marcadores ou da trava com 10 marcadores?
Os cientistas na conferéncia Wistar não conseguiram responder definitivamente a essa pergunta porque, na época, ninguém poderia quantificar de forma adequada a dificuldade do problema da busca.
Doctor Douglas Axe:
Assim, no final dos anos 60, alguém podria argumentar com base em analogias das coisas que já comprendemos: linguagem escrita, código digital, mas não havia quaisquer dados experimentais para mostrar se essas analogias eram realmente adequadas ão caso biológico, de forma que ninguém conseguia chegar ãos números exatos para responder a essas quastoes naquela época.
Narrador:
Os biólogos moleculares da época sabiam que o número de combinações possíveis correspondente a qualquer sequencia dada de DNA é extremamente grande e cresce exponencialmente com o comprimento da molécula em questão.
Por exemplo, correspondendo a uma curta protéina de 150 aminoácidos de comprimento, existem 10195 de outros arranjos de aminoácidos com o mesmo comprimento.
Esse é um número inimaginavelmente grande. Mas os cientistas na década de 60 não sabiam quantos desses arranjos seriam realmente funcionais. Eles não sabieam, de fato, quantas combinações iriam abrir a trava. Isso não impediu que os biólogos evolucionistas especulassem. Muitos argumentam que deveria haver uma alta proporção de sequencias funcionais entre todas as sequencias possíveis, de forma que uma pesquisa aleatória de uma nova sequencia funcional teria uma elevada probabilidade de sucesso.
Doctor Douglas Axe:
O modo como eles fizeram era apenas dizer: bem, talvez, seqüencias biológicas não sejam tão delicadas e nem tão exigentes sobre onde estejam certo caracteres, assim como são as línguas escritas ou os códigos de computador.
E então esse foi o caminho que tomaram: que, talvez, as proteínas realmente não se importam com que aminoácido esteja e haveria uma grande variabilidade e, portanto, você poderia ter a mesma funcão realizada por um grande número de cadeias proteicas e um grande número de genes.
Narrador:
Mas experiencias recentes em biologia molecular e ciencia das proteínas tem substituído especulação com dados experimentais. Essas experiencias demonstraram que as seqüencias de bases de DNA, capazes de produzir proteínas funcionais são, de fato, extremamente raras entre o grande número de sequências possíveis. Mas o quão raras? depois de trabalhar na Universidade de Cambridge, o biólogo molecular Douglas Axe se engajou a responder essa pergunta, utilizando uma técnica chamanda de site-directed mutagenesis. Seus experimentos lhe permitiram estimar que, para cada seqüência de DNA que gerasse uma proteína funcional de somente 150 aminoácidos de comprimento, haveria a quantidade de 1077 de aminoácidos que não se dobrariam numa estrutura de proteína tridimensional estável capaz de executar essa função biológica. 1 seqüência correta para cada 1077 seqüências incorretas. Isso é equivalente a procura de uma combinação certa de uma trava com 10 números em cada um dos 77 marcadores!
Colocando isso em perspectiva, tenha em mente que existem apenas 1065 átomos em toda a galáxia da Via Láctea!
Mutações genéticas aleatórias podem efetivamente realizar busca num espaço de possibilidades tão grande, a ponto de encontrar uma única seqüência de proteína funcional?
Doctor Douglas Axe:
Assim, dada essa probabilidade tão assustadora, uma em 1077, como poderia algo tão improvável acontecer?
Bem, como sabemos em geral, sobre as coisas prováveis, o jeito pelo qual elas podem acontecer é por terem muitas e muitas oportunidades de acontecerem. Assim, para a vida, essas oportunidades assumem a forma de organismos vivos individuais no qual uma mutação poderia acorrer e conceber uma solução. Não importa o quão raro seja, se você obtiver número suficiente de oportunidades, eles podem se tornar prováveis. Então a questão é, se o número 1 entre 1077, que é a improbabilidade que deve ser superada como número de organismos que já existiram no planeta desde o início da vida, chega a ser próximo desse número? E se percebe que ele não chega nem perto.
Narrador:
Durante toda a história de 3,5 bilhões de anos da vida na Terra, estima-se que apenas 10^40 de organismos individuais já viveram. No entanto, 10^40 representa só uma pequena fração dos 10^77. Apenas um décimo de um trilhonésimo de um trilhonésimo de uma trilhonésimo, para ser exato. Em otras palavras, até mesmo para um único dobramento proteico funcional surgir, o mecanismo de mutação e seleção teria tempo para ter pesquisado só uma pequena fração do número total de sequências relevantes. Um décimo de um trilhonésimo de um trilhonésimo de um trilhonésimo do total de possibilidades. Segue-se que é extremamente provável que uma busca mutacional aleatória teria falhado em produzir sequer um novo dobramento de proteína funcional em toda a história da vida na Terra.
É claro, a construção de animais novos exigiria na realidade a criação de muitas proteínas novas. Por esta e outras razões, um número de cientistas hoje estão questionando a poder criativo o mecanismo de seleção natural e mutação aleatória. Até mesmo biólogos evolucionistas que escrevem em revista de biologia revisadas por pares estão reconhecendo as dificuldades da teoria evolucionista tradicional. Algums estão dispostos a admitir que já vivemos em uma era pós-darwiniana, enquanto outros estão clamando por novas teorias da evolução.
Meyer e Axe fazem parte de uma minoria crescente que urgem pela consideração de uma outra possibilidade. Em meyer, o reconhecimento de outra possibilidade surgiu do seu trabalho como estudante do doutorado em filosofia da ciência na Universidade de Cambridge. Durante seus estudps, Meyer acabou examinando o método científico usado por Charles Darwin em sua obra clássica A Origem das Espécies. O método de Darwin focava em tentar establecer as causas dos eventos no passado remoto da história. O método histórico-científico de Darwin é diferente do que muitas pessoas pensam normalmente da ciência.
Stephen C. Meyer:
É um estilo de raciocínio muito mais forense do que a ciência experimental comun de bancada. O raciocínio parte das pistas deixadas para trás a partir das evidências que temos diante de nós, e volta para as causas prováveis ou possíveis que possam explicar o que produz vida, em primeiro lugar, ou o que produziu a vida animal, ou o que produziu essas pistas que estão diante de nós. E eu acabei fazendo o meu doutorado em Cambridge sobre o método histórico-científico, e uma das coisas que eu descobri no processo de minha pesquisa, foi que existia este método distintivo. E le tem um nome, e o no me é método das múltiplas hipóteses concorrentes, ou o método da inferência para a melhor explicação.
Narrador:
Mas como os cientistas que estudam história biológica determinam qual explicação é realmente melhor?
Meyer encontrou novamente a resposta na obra de Darwin e na do seu contemporâneo, o grande geólogo Charles Lyell, que argumentou que, para explicar o passado, o chave é o presente. Lyell insistiu que devemos buscar explicações baseadas em nosso conheciemento das causas em exercício hoje, ou causas em operação do agora. E isso levou a Mayer a fazer um pergunta crítica:
Stephen C. Meyer:
Que causa está agora em operação para a produção de informação digital? Porque a questão crucial da origem da vida animal e da origem da vida em si é, de onde vem a informação? A informação armazenada digitalmente na molécula de DNA? De onde essas informações vieram, e que foram necessárias para construir estas novas formas de vida? E eu percebi que, a resposta para essa pergunta é a inteligência! A causa em operação agora, a causa que sabemos da nossa experiência repetida e uniforme (outra ideia chave de Lyell), que é capaz de produzir informação é a inteligência. Se estivermos olhando uma inscrição hieroglífica, ou um parágrafo num livro, ou uma porção de código digital, ou até informações incorporadas num sinal de rádio; sempre que vemos informação, especialmente quando encontramos informações em formato digital ou tipográfico, é traçamos de volta até sua fonte primeira, sempre chegaremos a uma mente e não em processo material.
Portanto, a descoberta de que a informação está comandando o show da vida, a descoberta da existência dessas enormes infusões de informação na história da vida, tal como a que ocorre na Explosão Cambriana, sugere que alguma inteligência projetista desempenhou um papel na história da vida.
Também me sugeriu, que era possível formular um caso científico do Design Inteligente, com base no mesmo método científico de raciocínio que Charles Darwin usou em A Origem das Espécies.
Então, se você quiser dizer que o Design Inteligente não é ciência, você teria que dizer que o argumento darwiniano de A Origem das Espécies também não é ciência, mas ninguém quer realmente dizer que não está usando um método não científico. Ele não está usando um método não científico. Ele está apenas usando um método diferente do raciocínio científico, um método histórico de raciocínio científico. E eu uso exatamente esse mesmo método para formular o caso positivo do Design Inteligente em ambos libros, A dúvida de Darwin e em a Firma na célula.{:}{:fr}L’information est le moteur du développement de la vie. Mais quelle est la source de cette information? Est-ce qu’elle a pu être produite par un processus darwinien non guidé? Ou demande-t-elle un design intelligent?
The Information Enigma est un documentaire fascinant de 21 minutes qui examine le mystère de l’information biologique, le défi qu’elle représente à la théorie darwinienne orthodoxe et la raison pour laquelle elle renvoie au design intelligent.
La vidéo a été produite par Discovery Science News en 2015 et est présentée par le Dr Stephen Meyer et le biologiste moléculaire Douglas Axe.
Ici, vous pouvez regarder la vidéo sous-titrée en portugais (publiée sur YouTube sur la chaîne Universo Privilegiado (3 novembre 2015). Nous espérons bientôt qu’elle sera également sous-titrée dans les autres langues de ce site.
Stephen C. Meyer
Doctorat en philosophie des sciences par l’Université de Cambridge, géophysicien et professeur d’université. Il dirige actuellement le Centre pour la Science et la Culture du Discovery Institute.
Auteur de publications scientifiques, notamment : le best-seller du New York Times, Darwin’s Doubt: The Explosive Origin of Animal Life and the Case for Intelligent Design – «L’origine explosive de la vie animale et le cas du design intelligent» (HarperOne, 2013) ainsi que Signature in the Cell: DNA and Evidence for Intelligent Design – « Signature dans la cellule: ADN et preuves pour un design intelligent (HarperOne, 2009), qui a été nommé livre de l’année par le prestigieux supplément littéraire Times (Londres) en 2009.
Parmi les autres publications de Meyer figurent dix contributions de chapitres à la collection d’essais de 2015 Debating Darwin’s Doubt, ainsi que des contributions au recueil d’articles sur le Darwinisme, le design et l’éducation publique (Michigan State University Press, 2004) et le livre innovateur Explore Evolution (Hill House Publishers, 2007). Il a publié des éditoriaux dans des journaux nationaux tels que le Wall Street Journal, le USA Today, le National Post (du Canada), le Daily Telegraph (de Londres) et Los Angeles Times.
Il est apparu dans des programmes nationaux de télévision et de radio tels que The Jim Lehrer News Hour, NBC Nightly News, ABC Nightly News, CBS Sunday Morning, Nightline, Fox News Live, Paula Zahn Now (CNN), Good Morning America et Tavis Smiley Show sur PBS. En 2008, il est apparu avec Ben Stein dans Expelled: No Intelligence Allowed. Il est beaucoup mis en évidence dans les documentaires scientifiques Icons of Evolution, Dévoiler le mystère de la vie et Le dilemme de Darwin, ainsi que dans deux articles de première page du New York Times et dans plusieurs autres grands médias américains.
Douglas Axe
Directeur du Biological Institute, organisme de recherche à but non lucratif lancé par le Discovery Institute à Seattle
Auteur de Undeniable: How biology confirms our intuition that life is designed – Indéniable: La façon à laquelle la biologie confirme notre intuition que la vie a été conçue (New York, 2016).
Doctorat à Caltech, il a occupé des postes de post doctorat et de recherche scientifique à l’Université de Cambridge, au Cambridge Medical Research Center et au Babraham Institute de Cambridge.
Il a publié des articles dans des revues scientifiques telles que le Journal of Molecular Biology, le Proceeding of the National Academy of Sciences et le prestigieux Nature.
{:}{:ca}La informació impulsa el desenvolupament de la vida. Però, quina és la font d’aquesta informació? Podria haver estat produïda per un procés darwinià no guiat? O hagués calgut un disseny intel·ligent?
The Information Enigma és un fascinant documental de 21 minuts que investiga el misteri de la informació biològica, el repte plantejat a la teoria darwinista ortodoxa i una bona raó que apunta a la necessitat d’un disseny intel·ligent.
El video va ser produit pel Discovery Science News l’any 2015 i té les intervencions del Dr. Stephen Meyer i el biòleg molecular Douglas Axe.
Aquí podràs veure -de moment- el video subtitulat en portuguès, publicat a YouTube pel canal Universo Privilegiado (3 de novembre de 2015). Desitgem que aviat un colaborador del projecte «Science leads to God» s’animi a preparar la versió subtitulada en català i en més idiomes d’aquest espai web. Si hi estàs animat, per favor, envai’ns un email a: info@scienceleadstogod.org
Stephen C. Meyer
Doctor en Filosofia de la Ciència per la Universitat de Cambridge, geofísic i professor universitari. Actualment dirigeix el Centre per a la Ciència i la Cultura del Discovery Institute.
Autor de publicacions científiques, incloent: el best seller del New York Times, Darwin’s Doubt: The Explosive Origin of Animal Life i The Case for Intelligent Design – «L’origen explosiu de la vida animal i el cas del Disseny Intel·ligent» (HarperOne, 2013) així com Signature in the Cell: DNA and Evidence for Intelligent Design – “Firma en la Célula: ADN i evidència de Disseny Intel·ligent» (HarperOne, 2009). Aquest darrer va ser nomenat llibre de l’any pel prestigiós suplement literari Times (de Londres) el 2009.
Altres publicacions de Meyer inclouen deu contribucions de capítol per a la col·lecció d’assajos el 2015 Debating Darwin’s Doubt, així com les contribucions a l’edició del volum de revisat per parells Darwinisme, Disseny i Educació Pública (Michigan State University Press, 2004) i el llibre Explore Evolution (Hill House Publishers, 2007).
Ha publicat editorials en periòdics dels EUA com The Wall Street Journal, USA Today, The National Post (de Canadà), The Daily Post, Telègraf (de Londres) i Los Angeles Times.
Ha intervingut en programes de ràdio i televisió dels Estats Units, com ara The Jim Lehrer News Hour, NBC Nightly News, ABC Nightly News, CBS Sunday Morning, Nightline, Fox News Live, Paula Zahn Now (CNN), Good Morning America i l’espectacle Tavis Smiley a PBS. El 2008, va aparèixer amb Ben Stein a Expelled: No Intelligence Allowed – «Expulsat: No s’ha permesa la intel·ligència». També ha col.laborat en lloc destacat en documentals científics com Icons of Evolution, Unlocking The Mystery of Life, i Darwin’s Dilemma, així com en dos New York Times.
Douglas Axe
Enginyer i biòleg molecular.
Director de l’Institut Biològic, organització de recerca sense ànim de lucre llançada pel Discovery Institute a Seattle.
Autor del llibre Undeniable: How biology confirms our intuition that life is designed – «Inqüestionable: com la biologia confirma la nostra intuïció que la vida està dissenyada» (Nova York, 2016).
Doctorat a Caltech, ha ocupat càrrecs postdoctorals i d’investigació científica a la Universitat de Cambridge, al Centre d’Investigació Mèdica de Cambridge i al Babraham Institute de Cambridge.
Ha publicat en revistes científiques, com el Journal of Molecular Biology, Proceedings of the National Academy of Sciences i a la prestigiosa revista Nature.
{:}